bahara az kaldı

ey yüreğim

yağmur yağmaz diyorlardı

buğdaylar çürür

avuçlarıma düşen ve durmadan düşen

nedir öyleyse

bahçe boş

bahara az kaldı

selam

arkalı önlü ve çok biçimli durduğumuz dünya
ayıları pişirdik yedik
yavaş yavaş sona yaklaşıyoruz

selam ederim

pülümür

gizlenmiş bir dağ suyu gibi korkağız
gözlerim ve ben
tandır gibi biz de gökyüzüne bakıyoruz

pülümür'de kuşlar ve yıldızlar

devlet ve kelebekler

en güzel üç kardeşimi

devlet vurdu lice kızıltepe ve eyüp’te

annem şimdi ölülerini topluyor renksiz kelebeklerin

ve rüzgarlardan hızlı

acı

1

doğuran eriten ve öldüren bir tanrının eli

gibi toprak ateş ve su

2

bulanık bir kızılırmak geliyor aklıma

sonra bacaklarının türlü hali

3

sonra nane kokusu geliyor bir yerlerden

ağzından olmalı

4

nedense bir kuytuya doğru utanığım

5

masaları ıslak çay bahçelerinde kuş olsam

demişliğim de vardır

6

gibi yok olacağım

ey kelebek ey düşlerim

biz birbirimizi öldürmezsek

7

acıların en büyüğü

8

tanrı ve elleri

1

dudaklarımı etine göm

bireylikler/56

hüseyin

on üç haziran’da bir halıcı kasabasında

içimde bir bıçak Hüseyin

fırat orada duruyor ben aynı çölün rüzgârında

kaos zaman ve ateşi yazsın diyorum

birileri kara sakallarımdan zulme kement yapsın

karanlık mağaraların taşlarında ellerimiz dizlerimize yapıştı Hüseyin çözemedik

ne zaman yağmur düşse toprağa çölün ölüm kokusunu çözemedik

Evrensel Kültür / Ekim 2012

hep aynı çocuk

her kuş başını göğe yaslar

bir çocuk bisikletinin pedallarını çıkar

her şey bir kez daha böyle olur

hep aynı kuş hep aynı çocuk

biri yukarda biri aşağıda başlarını göğe yaslarlar